درست زمانی که تصور می شد رنسانس به اوج کمال خود رسیده است، طراحان و طرف آنها(صاحبان باغها) با پدیده ای نوظهور و جدیدی روبه رو شدند(همان منریسم). باغها با جزئیات و فرم های مهیج و متحرکی مبله شده بودند و برای تفریحات و جشن­های فضای باز استفاده می شدند
در این باغها جلوه های هنرمندانه آب مورد تحسین بود و آفرینش باغ برای تأثیر روی دیگران به عنوان مخاطب و بیننده به کار می رفت.

مونتینه (Montaigne) باغ پراتولینو (Pratolino) را در سال 1580میلادی بازدید نمود و فکر کرد که دوک فلورانس صراحتاً سایتی ناجور، بی حاصل و ناهموار را انتخاب نموده؛ و کاملاً بدون آب، معلوم بود که دوک علاقه داشت آب را از فاصله 5 مایل دورتر به آنجا بیاورد. با این وجود او از دیدن جزئیات موزیکال متعددی که قطعات مختلف موسیقی را با به کار گرفتن آب اجرا می کردند، همچنین از سیستم های پنهان، جنبش بخشیدن به پیکره های گوناگون، به صورت انفرادی و گروهی، درهای باز و حرکت بخشیدن به اشکال انواع حیوانات به گونه ای که به نظر می رسد که می خواهند به درون آب بجهند، آب بنوشند و یا در آن شنا کنند، بسیار حیران و متعجب بود.

شکل و ساختار
حرکت و جنبش در باغ های منریستی اهمیت یافت، به گونه ای که در مجسمه ها و نقاشی های منریستی مشخص است. از مقایسه این باغها با نمونه های پیشین، باغ های منریستی سکوت کمتری داشته و بیشتر برای نمایش جلوه های حرکتی اختصاص می یافتند. نمودهای استادانه کاربرد آب، معمولاً بر پایه جوی های جاری در میان باغ استوار بودند، شاخصه های ظاهری باغهای منریستی را تشکیل می دادند. این درست مثل قضیه طراحانی بودکه طبق نظریه لئوناردو” شاگردان ضعیفی که بر استاد خود چیره نشدند” را تداعی می کرد. سایت پرچالشی که انتخاب شده و توسط پیکره های غریب آرایش داده شده است(در سایت کمال گرایی، فرم های دایره و مربع مدنظر بوده). پیکره های برهنه ای که در دوره رنسانس به کار می رفت در این باغها لباس بر تن کرده و پیچ و خم و چین لباس ها در اوج زیبایی و دقت تمام به تصویر کشیده شده اند. البته نمونه های کمی از نمونه باغ سازی منریست وجود دارد زیرا تا حد زیادی شبیه به رنسانس پیشرفته می باشند.

ویزکایا( Vizcaya)
ویزکازا باغ یا ویلایی با فرم و ساختار باغ سازی شمال ایتالیا در قرن شانزدهم میلادی در خلیج بیسکاینه(Biscayne) در میامی (Miami) فلوریدا به منظور اهداف کشاورزی و کاشت برای جیمز درینگ (James Deering) به عنوان اقامتگاه زمستانی طراحی شده است. که اکنون به صورت باغ و موزه ویزکایا در آمده است.

سایت این ویلا در حدود 180 جریب معادل 728460مترمربع مشتمل بر خانه، باغ رسمی، باغهای تالابی، قریه ی که زمینها را اداره می­کرد و به املاک می رسید. ویزکایا برای هماهنگ کردن اصول و قواعد فرهنگی اروپا با منظر آب و هوایی میامی دارای ارزش و اهمیت می باشد. به عنوان مثال درخانه، مرمر اروپایی را با سنگ آهک فلوریدایی ترکیب می شوند درست زمانی که باغهای ایتالیایی بر رونق پتانسیل گیاهی در آب و هوای میامی تکیه می کردند. باغ مورد نظر توسط معمار منظر دییگو سوارِز(ِDiago Suarez) طراحی شده است. در نمای خانه می توان تاق های اسپانیایی باقیمانده از دوره موریس های آفریقایی را ببنییم که به مرور در باغ سازی اروپا وارد شد ( می توان نمونه این تاق ها را در مدینه الزهرا در اسپانیا ببنیم).