و خدایی که در این نزدیکی است : لای این شب بوها، پای آن کاج بلند. روی آگاهی آب، روی قانون گیاه. شاید اغراق آمیز

مرا سفر به کجا می برد؟ کجا نشانِ قدم، نا تمام خواهد ماند و بندِ کفش به انگشت های نرمِ فراغت، گشوده خواهد شد؟ کجاست