لطفاً خودتان را معرفی کنید و در مورد انجمن سفر منظر توضیح دهید:
من، محمد آتشین بار، فارغ التحصیل رشته معماری منظر دانشگاه تهران هستم و در حال حاضر در مرکز تحقیقات نظر و مهندسین مشاور پژوهشکده نظر مشغول به فعالیت می باشم. یکی از فعالیتهای مرکز تحقیقات نظر راه اندازی سفرهای علمی- پژوهشی داخلی و خارجی تحت عنوان تشکلی با نام “انجمن سفر منظر” است. این سفرها برای دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته معماری منظر و اشخاصی که در این زمینه مشغول به فعالیت هستند، برنامه ریزی می شود. این انجمن که با مدیریت جناب آقای دکتر منصوری، مدیر گروه رشته معماری منظر دانشگاه تهران و رئیس مرکز تحقیقات نظر هدایت می شود، از چهار عضو دیگر تشکیل شده که عبارتند از: مهندس محمود تیموری، مهندس پروانه غضنفری، مهندس محمد رضا مهربانی گلزار و من، که هر ساله تعداد زیادی سفر داخلی یک روزه و چند روزه و یک سفر خارجی برگزار می نماید.
سفر را چگونه می بینید؟ مقدمات شکل گیری سفر اسپانیا، پرتغال چگونه آماده شد؟
سفر به واقع، شروع دل انگیز خاطره هاست، بهترین فرصت برای خودشناسی و تمرین زندگی جمعی. هدف برگزاری سفرهای علمی- پژوهشی “انجمن سفر منظر” نیز همین است. پس از برگزاری اولین سفر برون مرزی انجمن در شهریور 1385، سفر دیگری به اروپا و افریقا برنامه ریزی گردید که مقصد اصلی آن کشورهای اسپانیا، پرتغال و مراکش و زمان پیش بینی شده برای شروع آن شهریور ماه 86 بود. مقدمات کار از اواخر خرداد شروع شد و انتخاب اعضای سفر اولین و مهمترین مرحله بود.
با توجه به تجارب قبلی برگزاری سفرها، تعداد 30 نفر عضو به لحاظ مدیریت، تقلیل و تدقیق هزینه ها مناسب بود. در همین راستا اطلاع رسانی عمومی به دانشجویان و فارغ التحصیلان این رشته در دانشگاه های تهران، شهید بهشتی و تربیت مدرس صورت گرفت و نام دوستانی که اعلام آمادگی نموده بودند در لیست اولیه اعضا ثبت گردید؛ اسامی به تفکیک ورودی و فعالیتهای دانشجویی آنها طبقه بندی شد و لیستی نیز با نام لیست ذخیره تهیه شد که چنانچه فردی نتوانست در سفر حاضر شود، شخص دیگری جایگزین وی گردد.
پس از انتخاب اعضا می بایست هماهنگی های اولیه بین دوستان انجام، هدفها و باید و نبایدها نیز مشخص می شد. به همین دلیل سفر تمرینی به “شیرگاه” را برگزار کردیم. در این سفر همه اعضا با هم آشنا شدند و مسئولیتها تقسیم شد. سعی بر این بود تا همه اعضا نقشی در سفر داشته باشند تا سفر با حضور و فعالیت مشترک تمامی اعضا شکل بگیرد.
سفر به شیرگاه و پیاده روی داخل جنگلهای عباس آباد
پس از بازگشت از شیرگاه، کمیته اجرایی تشکیل شد و در واقع شروع رسمی فعالیتهای سفر از اینجا بود. کمیته های مختلف شکل گرفتند و سرپرستان این کمیته ها، اعضای کمیته اجرایی سفر بودند:
پیگیری امور مرتبط با ویزا: محمد رضا مهربانی گلزار.
تدارکات: علی آشوری.
حسابدار: سارا ایمان زاده.
برنامه سفر: گوران عرفانی.
برنامه فرهنگی: مهدی عباسوند که به علت مشغله ایشان جلال محدثی جایگزین شد.
رزرو بلیط هواپیما: ساناز نوش آفرین.
پیگیری امور مرتبط با اجاره اتوبوس: پروانه غضنفری.
پیگیری امور مرتبط با سربازی: میثم خلیل پور.
و سایر همسفران نیز هر یک در بخشی مشغول به فعالیت شدند.
با توجه به طولانی بودن مسیر و زمان آن – حدود 30 روز- تصمیم کمیته اجرایی بر این شد که سفر به دو صورت انجام شود، هوایی و زمینی. دلیل اصلی این تصمیم، طولانی بودن مسیر و خستگی ناشی از سفر زمینی بود، چراکه حدود شش روز تا رسیدن به مقصد، بچه ها می بایست در اتوبوس زندگی می کردند. البته سفر زمینی مزایای زیادی هم داشت و از جمله آنها بازدید از شهرهای در طول مسیر بود، این موضوع به قدری اهمیت و لذت داشت که همه پسر ها داوطلب سفر زمینی بودند و البته بحث هزینه را هم نباید نادیده گرفت. نتیجه این شد پسرها زمینی سفر کنند و خانمها به همراه آقای دکتر منصوری سفر هوایی را انتخاب کردند. البته یک یا دو نفر از خانمها نیز داوطلب سفر زمینی بودند که به علت مشکلات اجرایی غیر ممکن بود. کار گروه ویزا و برنامه ریزی سفر بسیار مشکل شد. می بایست برنامه دوگروه با هم هماهنگ می گردید، سفر زمینی 5 روز زودتر از هوایی می بایست انجام می شد و رزرو بلیط برای 18 نفر در یک تاریخ و یک پرواز، همه به یک مقصد بسیار مشکل بود.
نکته دیگر ویزا بود، دو ویزا برای دو مقصد؛ شنگن برای اروپا و ویزای مراکش. البته در عمل تجربه کرده بودیم؛ گرفتن ویزای مراکش کار مشکلی نبود ولی ویزای شنگن، آنهم برای 30 نفر دانشجو و محقق برای یک سفر 30 روزه، بسیار سخت بود. مشکل دیکر کار گروه ویزا صف ها طولانی آن و زمان اندک ما بود، می بایست از نیمه شب روز قبل در صف می استادیم تا شاید نوبت 30 یا 35 به ما برسد. در همین جا از دوستان عزیزی که این زحمت را عهده دار شدند تشکر می نمایم. البته هماهنگ کردن تعداد زیادی دانشجو و فارغ التحصیل که هر کدام مشغول تحصیل و کار هستند و بعضی هم در تهران نبودند کاری بسیار مشکل است. به همین دلیل برای انجام بعضی امور از جمله گرفتن ویزا گاهی دچار مشکل می شدیم، اما با راهنمایی های جناب آقای دکتر منصوری و تلاشهای بی دریغ ایشان رفع می شد.
در قسمت تدارکات لیستی از وسایل لازم تهیه شد و در چند مرحله خریداری گردید. از بخشهای مهم تدارکات، تهیه غذا بود. با توجه به اینکه می خواستیم به لحاظ هزینه ها سفر مناسبی داشته باشیم، کنسروهای آماده می خریدیم. باز هم برنامه ریزی وعده های غذایی برای 30 نفر طی 30 روز – حدود 270 وعده غذایی – آنهم با محدودیتهایی که داشتیم، ذهن گروه تدارکات را به شدت اشغال نموده بود، واقعاً کار مشکلی است؛ خرید نان، برنج، کنسرو، آب، آشامیدنی، وعده های میان غذایی، چای، قند، شکر و … آن هم به این تعداد!!! ولی با یک برنامه ریزی دقیق لیستهای متعددی در گروههای مختلف تهیه و خریدهای آن انجام شد. نکته بسیار مهم در این زمینه، بحث انبارداری این همه وسیله و مواد غذایی بود. به دلیل تعداد زیاد آنها نمی توانستیم همه را یکجا و روز آخر بخریم. باید کم کم و به مرور این کار را انجام می دادیم، و لازمه آن، انبار کردن آنها بود. باز هم در اینجا از جناب آقای دکتر منصوری کمال تشکر و قدردانی را می نمایم که اجازه دادند با استفاده از امکانات پژوهشکده نظر، لیستهای تهیه شده را خریداری نماییم.
برنامه سفر نیز از جمله کارهایی بود که انجام آن بسیار زمان و انرژی می برد. شناسایی محلهایی که می بایست بازدید می کردیم، رزرو کمپینگ و هتل از جمله مهمترین کارهای این گروه بود. اعضای این گروه همه از فارغ التحصیلان بودند که به زبان انگلیسی و فرانسه تسلط کامل داشتند. ترجمه کتابها و جستجوهای اینترنتی این عزیزان حاصل بسیار خوبی داشت؛ کتابچه سفر. در این کتابچه تمامی محلهای بازدید ما مورد بررسی قرار گرفته بود و با گرافیک خوب در قطع A5 در اختیار همه قرار گرفت. در مورد کتابچه لازم می دانم از خانم مهندس مریم منصوری که زحمت گرافیک و تنظیم مطالب دریافتی از گروه برنامه ریزی را به عهده داشتند تشکر نمایم و نیز از آقای مهندس گوران عرفانی که چاپ و تکثیر آنرا در شب آخر و طی زحمت زیادی عهده دار شدند قدردانی می نمایم.
کارهای سایر گروهها هم برنامه ریزی شده بود ولی هماهنگ کردن تمامی این امور، آنهم در زمان کم و حجم زیاد و مشغله زیاد خود بچه ها کار مشکلی بود. گاهی اوقات مطابق برنامه ریزی انجام شده پیش نمی رفتیم و برای جبران آن برخی از اعضا متحمل زحمت زیادی می شدند. علیرغم همه این مطالب و مشکلات، طبق برنامه زمانبندی آماده سفر شدیم. خریدها را انجام دادیم، برنامه ریزی سفر تکمیل شد، امور مربوط به حساب اعضا و وجوه پرداختی آنها تسویه شد، برنامه فرهنگی، بلیط هواپیما و اجاره اتوبوس هم صورت گرفت. دو روز مانده به حرکت گروه زمینی از سفارت تماس گرفتند که برای دریافت ویزا مراجعه کنیم.
گذرنامه ها را گرفتیم و … !!! و متاسفانه یا خوشبختانه نوع ویزای ما یکبار ورود به اروپا (single) بود … !!! و معنی آن خذف مراکش بود، مراکش در واقع یکی از انگیزه های اصلی برای یرگزاری سفر به حساب می آمد. زمانیکه به پژوهشکده رسیدم نمی دانستم که چگونه می توانم این خبر را بدهم. همه در حال جنب و جوش و تکاپو بودند. صدای خوشحالی همه تمام فضا را پر کرده بود. وقتی بچه ها خبر را شنیدند، چند دقیقه سکوت فضا را گرفت، چهره ها همه افسرده و ناراحت! نمی دانستیم چکار باید بکنیم. دنبال راهی بودیم تا مراکش را دوباره به برنامه اضافه کنیم. پیشنهادهای زیادی مطرح شد. با دکتر منصوری تماس گرفتم، در جلسه بودند و نتوانستم صحبت کنم. Sms زدم، دکتر با اطمینان کامل جواب داد که طبق برنامه پیش می رویم و حذف مراکش مشکلی را بوجود نمی آورد.
عصر همان روز طی ملاقات حضوری با آقای دکتر در پژوهشکده، ایشان مساله سختی راه و نگرانی از طولانی بودن زمان سفر را گوشزد نمودند و پیشنهاد ایشان بر این بود که علیرغم حذف مراکش می توانیم به شهرهای اروپایی بپردازیم. ایتالیا، فرانسه انگیزه مناسبی برای بچه هایی بود که سال قبل همراه ما نبودند و پیشنهاد دیگر سفر زمینی برای همه بود. با اینکه زمان صرف شده ما در اتوبوس خیلی زیاد می شد اما همه باهم بودیم و می توانستیم با همراهی دکتر منصوری به بازدید از شهرهای در طول راه بپردازیم و به این ترتیب سفر زمینی ما شروع شد.
نقش مسئول سفر چیست؟ شما به عنوان مسئول سفر چه وظیفه ای داشتید؟
در واقع وظیفه مسئول سفر برنامه ریزی، هدایت و هماهنگی گروههای مختلفی است که برای راه اندازی سفر می بایست تشکیل شوند و مسئول سفر به تنهایی نمی تواند عامل موثری برای برگزاری سفر باشد، حتی کمیته اجرایی قوی نیز نمی تواند از پس این کار برآید؛ همانطور که در ابتدا نیز گفتم، سفر تمرین زندگی جمعی است و حتماً مشارکت همه را طلب می کند. حتی اگر سایر اعضا سهم اندکی داشته باشند، باز هم می بایست مشارکت کنند. همانطور که برای سلامت بدن همه عضوهای آن می بایست سالم باشند و درست کار کنند، در سفر نیز همه اعضا باید فعال باشند، باز هم تاکید می کنم باید فعال باشند تا سفر راه بیفتد. تنها و تنها همین نکته است که باعث برگزاری چنین سفرهایی می شود. سفر های علمی- پژوهشی “انجمن سفر منظر” هم از این قاعده مستثنی نیست. در واقع این انجمن حساسیت خاصی روی انتخاب اعضای سفر دارد، این نکته را هم لازم به ذکر می دانم که هیچگاه برای انتخاب اعضا منحصر به گروه خاص و یا افرادی که از قبل با آنها آشنا بودیم، نشدیم. همیشه از ورود افراد جدید و فعال استقبال کردیم. در این سفر نیز دوستانی از دانشگاه شهید بهشتی و تربیت مدرس ما را همراهی کردند که همسفران بسیار خوب و همراهی برای ما بودند.
البته شاید در ابتدا افراد عادات خاص و ناهماهنگی هایی با هم داشته باشند، برای مثال برنامه غذایی و یا خواب هر کس ممکن است متفاوت باشد. اما با گذشت زمان اندکی این ناهماهنگی ها از بین می رود و جای آنرا دوستی ها می گیرد. دیگر شخص نیست که مهم است، جمع مهم می شود. در این سفر پیش می آمد که برای رسیدن به برنامه های زمانبندی شده تعدادی از دوستان مجبور می شدند که از خواسته های شخصی و سلیقه ای خود دست بکشند و همه می دانستند که این تنها به خاطر جمع و برگزاری هرچه بهتر سفر است، همین باعث می شد که اتحاد بچه ها بیشتر شود.
این سفر واقعاً مشکل بود. اگر روی نقشه ببینید ما از تهران، در قلب ایران، قصد انتهای اروپا را کردیم. مسافت بسیار طولانی است. همیشه فکر می کنم که این سفر ها به لحاظ خودسازی دست کمی از سربازی ندارد، منتهی سربازی که دختر ها هم در آن شرکت می کنند. طولانی بودن سفر، زندگی با هم در اتوبوس، سلائق مختلف شخصی، محدودیت در بازدید، تغییر ناگهانی برنامه و سختی های دیگر گاهی باعث می شد نارضایتی هایی در سفر صورت بگیرد که سعی می نمودیم با برگزاری جلسات عمومی در مورد سفر و توضیح مسائل پیش بینی نشده و شنیدن صحبتها و پیشنهادات دوستان در رفع آن بکوشیم، البته به نظر من نمی توان هیچگاه یک جمع سی نفره که در آن همه صاحب نظر هستند را بطور قطع راضی نگاه داشت. یکی از سیاستهای ما برای از بین بردن مشکلات، علنی کردن موضوع بود، نمی خواستیم که هیچ صحبتی ناگفته بماند. به همین دلیل از همه می خواستیم که حرفهای مفید و انتقادات خود را بصورت علنی در جلسات عمومی که اکثراً به علت کمبود وقت شبها برگزار می شد، مطرح نمایند. در آن جلسات به صحبتهای دوستان گوش می دادیم، بعضی صحبتها واقعاً مفید بود و استفاده می کردیم، اما بعضی دیگر ممکن بود باعث حذف برنامه مهمتر و یا عقب افتادن ما از برنامه شود و چون در سفر فرصت اشتباه و جبران آنرا نداشتیم، ترجیح می دادیم که طبق برنامه زمانبندی شده پیش رویم.
و در آخر
در آخر لازم می دانم از جناب آقای دکتر منصوری که همیشه همانند یک استاد واقعی از راهنمایی های ایشان بهره مند شده ام تشکر و قدردانی نمایم. چنانچه زحمات بی دریغ ایشان و امکاناتی که از طریق مرکز تحقیقات نظر در اختیار ما گذاشتند نبود، این سفر شکل نمی گرفت. از همگی دوستان و عزیزانی که در این سفر نیز همراهی نمودند متشکرم، در واقع سفر را همین دوستان راه انداختند و پیش بردند. امیدوارم که این سفر دستاورد خوبی برای همگی این عزیزان به همراه داشته باشد و در سفرهای بعدی نیز از همراهی ایشان بهره مند شویم و خوشحالم که دوستان جدیدی پیدا کردم.
مصاحبه با مهندس محمد آتشین بار - مسئول برگزاری سفر اسپانیا و پرتغال (221.4 KB)
تعداد دانلود: 0
زمان آخرین دانلود: دوشنبه, 30 نوامبر -0001
------------------------------------------------------------------------------------------