«یکی بود یکی نبود … شما خواننده های من فوراً خواهید گفت: – یه پادشاهی بود! – نه، اشتباه کردید. یکی بود یکی نبود یه قطعه چوبی بود که …»
با این عبارات داستان پینوکیو آغاز می شود، عباراتی که کلیشه ادبیات کودکان را به هم می ریزد. داستانی ایتالیایی نوشته کارلو لورنزینی در قرن نوزدهم است. کارلو لورنزینی (Carlo Lorenzini) که بعدها نام colloid را که در حقيقت زادگاه مادرش بود، به عنوان اسم مستعار خود انتخاب کرد، نویسنده فلورانسی است که خودش در کودکی نمونه ای از یک پینوکیوی واقعی بوده است، شرور و بازیگوش که معلم هایش از دست او عاصی بودند و چند بار نیز در آستانه اخراج از مدرسه قرار گرفت.
پدر و مادرش وضع مالی خوبی نداشتند و برای گذران زندگی خود و ده فرزندشان در خانه دیگران خدمتکاری می کردند و یکی از همین صاحب خانه ها بود که به امید کشیش شدن کارلو هزینه تحصیلش را می پرداخت. کارلو بعد از تحصیلات در یک کتابفروشی مشغول به کار شد و بعدها به شغل روزنامه نگاری پرداخت.
او از کودکی عاشق الاغ ها بود و تمامی کاردستی ها و نقاشی هایش در مورد این حیوان بود. با وجود روزنامه نگاری در مطبوعات لیبرال، سر از نوشتن برای بچه‌ها در آورد. او در ۲۴ نوامبر ۱۸۲۶ متولد و در ۱۸۹۰ در ۶۴ سالگی درگذشت. داستان پینوکیو در حقیقت در ابتدا به صورت داستان دنباله داری در روزنامه چاپ شد و بعدها بود که کتاب آن منشر گردید.
داستان
داستان در مورد پیرمرد نجاری است که بچه‌ای ندارد و تنهاست. پدر ژپتو به همراه یک گربه و ماهی، با درست کردن اشیاء چوبی امرار معاش می‌کند. او با درست کردن عروسکی چوبی به اسم پینوکیو باور می‌کند که کودکی دارد. فرشته مهربان وقتی متوجه آرزوی قبلی پیرمرد می‌شود با زنده کردن عروسک، آرزوی پیرمرد را برآورده می‌کند. مدتی می‌گذرد، پدر ژپتو پینوکیو را مثل تمام کودکان به مدرسه می‌فرستد. پینوکیو در راه مدرسه چون وارد دنیای جدیدی شده بود و با چیزی آشنایی نداشت گول دو روباه مکار را می‌خورد و … .
روستای Collodi
این روستا به خاطر داشتن نویسنده داستان پینوکیو در سراسر جهان مشهور است. ریشه های تاریخی این روستا حاکی از آن است که در اواخر قرن 12 تأسیس شده است. حالت اولیه و ساختار قدیمی آن که در هماهنگی کامل با تپه های اطراف می باشند، تا حد بسیار زیادی حفظ شده است و همانند روزگاران قدیم، این روستا توسط انسان پیاده قابل گشت و گذار است. در این روستا، چشم بازدیدکنندگان بر روی شمار بسیاری از خانه های سنگی باز می شود که در تپه های شیب دار ساخته شده اند.
به اکثر بازدیدکنندگان و توریست هایی که از شهر فلورانس دیدن می کنند، توصیه می شود تا از روستای کوچکی که در 60 کیلومتری فلورانس قرار دارد بازدید کنند و از جاذبه های زیبای این روستا بهره ببرند.
یک کلیسای قدیمی و تاریخی ارزشمند در این روستا وجود دارد که از جاذبه های توریستی این روستا نیز محسوب می شود و مسیر دسترسی به آن از طریق عبور از پله هایی است که بر روی تپه هایی با شیب زیاد ساخته شده اند. تاریخ ساخت این کلیسا به سال 1762 بر می گردد.
از دیگر جاذبه های توریستی این روستا، ویلای Garzoni می باشد که تاریخ ساخت آن به قرن 17 میلادی بر می گردد و از باغ های متعلق به دوران باروک است.
پارک پینوکیو نیز از جاذبه های مهم توریستی این روستا می باشد که ساخت آن از سال 1956 تا 1987 به طول انجامید. در این پارک، امکانات رفاهی برای تمام سنین فراهم شده است.
پارک پینوکیو
این پارک پیشنهادی برای عبور از میان ساختمان های قدیمی است تا به بازدید کنندگان بگوید تا چه اندازه منظر این شهر و ساختمان های قدیمی آن شگفت آور است. شما در این شهر می توانید به همراه خانواده خود به دوران کودکی تان بازگردید و همه افراد بازدید کننده چه کودک چه بزرگ به نوعی سرگرم می شوند.
پارک در زمینی با مساحتی بالغ بر 1 هکتار در زمین های بایر مدیترانه، به گونه ای طراحی شده است که داستان پینوکیو را از طریق ترکیب هنر و معماری با مثال و نمونه بیان می کند. اولین گروهی که در پارک حاضر شدند، گروه مجسمه سازان “پینوکیو و پری (جادوگر)” به سرپرستی E.Greco بودند. کار آنان نمایش سمبلیک عبور پینوکیو از حالت عروسک به انسان شدن بود. در یکی از مراحل نشان می دهند که پینوکیو در حالی که هم چنان به یک تکه چوب وصل است، بازوهای خود را می گشاید تا دستان پری آبی را بگیرد. راهی که از میان این باغ ها به یک فضای چهار گوشه منتهی می شود توسط هنرمندی با نام V.Venturi طراحی شده است. این فضای چهار گوش از چهار جهت، با دیوارهایی تزئین شده از موزاییک، بسته شده است و حوادث مهم زندگی پینوکیو بر روی این دیوارها با قطعات موزاییک، به تصویر کشیده شده است.
راهی از این قسمت به سمت زمین اسباب بازی ها می رود که توسط P.Porcinai طراحی شده است. در این قسمت عوامل طبیعی متنوع و گسترده ای قرار دارند که ساخته های معماری توسطM.Zanuso را در این مکان را تحت تأثیر قرار می دهند. همچنین در این مکان 21 مجسمه از جنس برنز و استیل توسط P.Consagra طراحی شده است.
موج خداحافظی پینوکیو در انتهای خط سیر بعدی، بازدیدکنندگان را به عبور از میان لابیرنت دعوت می کند تا از غار و کشتی دزدان دریایی دیدن کنند و در زمین بازی پارک، بازی کنند. این پارک با اختصاص دادن یک منطقه از آن به تماشاخانه نمایش عروسکی، لابراتوارهای آموزشی که یک بخش آن شامل بازی های سحرآمیز تاریخی می باشد، موزه کلمات و اشکال که توسط معماری با نامG. Michelucci طراحی شده است، کامل شد.
پارک یادمانی پینوکیو، حاصل همکاری و زحمت تعدادی از معماران و هنرمندان است که بر جاذبه های توریستی این شهر افزودند. به طوری که در سال 2004 گواهی معتبر گردشگری – توریستی که با “پرچم نارنجی” و علامت تجاری انجمن مسافرتی ایتالیایی بر روی آن شناخته شده است، به شهر کلودی اعطا شد.
معرفی پارک پینوکیو (866.7 KB)
تعداد دانلود: 4
زمان آخرین دانلود: سه‌شنبه, 1 نوامبر 2016
------------------------------------------------------------------------------------------