بیان طراحی
بنای یادبود Memorial Columbarium (دخمه مردگان) ومحوطه Fellowship Courtyard فضاهای بسیار زیبایی هستند که در بافت شهری Minneapolis قرار دارند که قویا موجب تغییر افکار عمومی می شوند، زیرا که به مرگ و مراسم تدفین در جامعه امریکا مربوط می شود. عنصر اصلی در طراحی این مجموعه دیواره فلزی حفره داری است که چکیده ای از نماد شناسی کلیسا است که به عنوان یک حصار قابل نفوذی بین محوطه خصوصی بنای یادبود و محیط عمومی است.
شرح پروژه
کلیسای Westminster Presbyterian درست در جنوب منطقه تجاری در جنوب پایین شهر Minneapolis قرار دارد. این سایت از شمال به خیابان دوازدهم جنوبی و از غرب به منطقه تجاری Nicollet Mall محدود می شود.محوطه حیاط Memorial Columbarium (دخمه مردگان) و محوطه Fellowship Courtyard فضایی به وسعت 7200 فوت را در لبه شمالی کلیسا اشغال کرده است. در گذشته سایت خارجی این محوطه از پوشش علف های هرزی تشکیل شده بود که در کناره یک دیواره سنگی قرار داشت که این علف ها باقی مانده پیاده روی شهری بوده است. این قسمت توسط یک در ورودی به دو قسمت تقسیم می شد.

این شکاف در ورودی ابعاد دو منطقه چمن را تعیين کرده که دو قسمت شرقی و غربی را به وجود آورد که بخش  غربی در عریض ترین قسمت به 25 فوت و بخش شرقی به کمی بیش از 48 فوت می رسد.بنای یادبود کوچکترین بخش این فضا را تشکیل می دهد و حیات Fellowship در بخش شرقی که بزرگتر است قرار دارد.
بررسی سایت و بافت
بررسی بافت شامل مطالعه سیستم های حمل و نقل در مناطق مجاور بوده که با همراهی و شرکت مقامات رسمی کلیسا از جمله کشیش مسئول، گروه معماری که به بازسازی داخلی کلیسا نظارت داشتند و مقامات شهری Minneapolis انجام شد.
گروه طراحی برای تاثیر گذاشتن هر چه بیشتر در طرح سایت از برنامه ایی که کلیسا ارائه داده بود، (هندسه آن فضا و مواد و مصالحی که در کلیسا به کار برده شده بود) استفاده کردند. تحقیق در مورد مراسم تشییع و خاک سپاری و تاریخچه مرده .

برنامه طراحی 
در سال 2005 کلیسای Westminster Presbyterian دست به پروژه ها و برنامه های زیادی زد تا سه سال قبل از جشن صد و پنجاهمین سالگرد ساخت کلیسا اقدام به انجام پروژه های مهم و گسترده ای کرد. بخشی از برنامه های بازسازی که مربوط به عموم می شد از این قرار بود: مرمت و تعمیر زمین های شمالی کلیسای قدیمی و تغییر شکل دادن آن به دو فضای بیرونی.
مشکل اصلی که در فرایند طراحی با آن مواجه بودند نیاز به ایجاد فضایی برای استفاده ای خصوصی و عمومی در فضای بیرونی محوطه، بدون بستن معابر و محیط های اطراف بود. کلیسا همچنین این اندیشه را داشت که به شهروندان Minneapolis تصویری سمبلیک و نمادین از یک نماد شهری نشان دهد و هم نیاز مردم به زیبایی در طول زندگی روز مره را برآورده کند.
هدف طراحی
معماران منظر با کار کردن در چارچوب اهداف تعیین شده برنامه و محدودیت های سایت با مسئولان کلیسا همکاری کردند تا دو فضای موجود در کلیسا را به خوبی مورد بازبینی قرار دهند. آنها در این مورد کاربری های عمومی، دسترسی ها و تداخل با محیط شهری را در نظر داشتند. دو فضای ایجاد شده از نظر چیدمان فضایی و مصالح بکار رفته، ساده و در عین حال آرام و منطقی می باشد. عنصر اصلی در طراحی این مجموعه دیواره مسی مشبکی است که نقش نمادین را در این مجموعه دارد. در حالی که به عنوان یک پرده قابل نفوذی بین فضای خصوصی بنا و محوطه عمل می کند. این منظره به ارتباطات سنتی بین کلیسای تاریخی و شهر احترام می گذارد. پس از مطالعات دقیق و دیدارهای مکرر از سایت، سرانجام معمار منظر سازه کنونی را در شمال سایت پیشنهاد داد: یک دیواره مسی یکپارچه.

دیواره مسی جدید در برابر معماری تاریخی بنا تعظیم می کند و تعهد خود را نسبت به هنر و طراحی و پیشرفت کلیسا قویا ادا کرده است. دیواره 8 فوتی تصویری ایجاد کرده که عده بسیاری از پشت پنجره ها درمسیر طولانی آن را می بینند. این الگو  در طول کل هر دو سایت قرار دارد و در مرکز به وسیله در ورودی که در آنجا قرار دارد قطع می شود.
این دیواره از دو تکه پانل مسی سوراخ دار تشکیل شده که توسط یک صفحه 8 اینچی فلزی از هم جدا شده اند. نقش های صفحه مشبک طرح دار رو به بیرون و به طرف محوطه عمومی است که با پر کردن سوراخ ها ایجاد شده اند. نقش و طرح نهایی پس از ماه ها مطالعه، تلاش و بررسی انجام شده است. نمایی که در بخش خصوصی قرار دارد ساده تر می باشد که طرح و نقش آن با  الگوی قسمت بیرونی متفاوت اما مربوط است.
این دیواره نه تنها معماری یک کلیسا را منعکس می کند بلکه با عناصر بناهای مجاور (M. Paul Friedberg’s و Peavey Plaza) اثر (moiré) ایجاد می کند و تصویرهای متحرک پیوسته ای را با توجه به زاویه دید و سرعت حرکت ایجاد می کند.
تاثیر نمای کلی دیوار عرفانی و رازآلود است و یادآور وظیفه روحانی است که کلیسا بر عهده دارد. زمانی که از سمت پیاده رو به سمت بنای یاد بود دخمه نزدیک می شویم با کمی پیاده روی و با شیب رو به بالا می توان به بنای یادبود دست پیدا کرد.
یک نیمکت فولادی – چوبی در موازات دیواره بنا قرار دارد که نقطه کانونی بین دو فضا می باشد.
طراحی دیواره آهکی Columbarium یاد آور ویژگی های تاریخی کلیسای سنگی است ولی پیچیده و به صورت امروزین ساخته شده است.
از طریق پله هایی که با آجرهای رسی پوشیده شده است می توان به حیاط Fellowship دست یافت. در طول این مسیر به سمت حیاط درختان لالکی و آویشن رونده به صورت خطی کاشته شده است و نیمکت ها تزئینی فولادی – چوبی محکم در مسیر چیده شده است. معمار منظر یک مسیر آب باریک از جنس فولاد طراحی کرده که در موازات مسیر قرار دارد و هر چه به سمت حیاط نز دیک تر می شویم گسترده تر می شود. جریان آرام آب بازتابی از آسمان در فضای حیاط  و صدایی بسیار آرام در محوطه پدید آورده که سر و صدای خیابان های اطراف را خنثی می کند.
این پروژه در زمان بهره برداری از بهار 2008 بسیار موفق بوده است.


آسیب های محیطی و اهمیت آن در طول دو ماه نخست سه مراسم در آنجا بر گزار شده. محوطه حیاط این کلیسا در شهر Minneapolis نخستین دخمه مردگانی است که مبتنی بر گورستان نبوده است.
حیاط های ساده با آجرهای رسی سنگفرش شده اند که بسیار مقاوم بوده و نیاز به نگهداری کمتری دارند. این پوشش آجری طول عمری بیش از 30 سال داشته که بیشتر از طول عمر آسفالت و بتن است. علاوه بر این قطعه های آجری که آسیب دیده اند را به راحتی می توان تعویض کرد، بدون اینکه به بخشهای اطراف صدمه ای وارد شود.
چوب های که برای نیمکت ها انتخاب شده از چوب های مقاوم جنگلی می باشد. این نوع چوب به صورت طبیعی در برابر حشرات، خوردگی و کپک زدن مقاوم است. علاوه بر این معمار منظر برای تهیه سنگ آ هک از منابعی در 35 مایلی سایت استفاده کرده تا هم هزینه های حمل و نقل کاهش یابد و هم آسیب های محیط زیستی.