کاتالونیا، خواستگاه مدرنیسم بود و مرکز کاتالاسنتر را تأسیس نموند. معمارانی چون مونتانر و کادافالک پیروان سبک مدرنیسم و زیر شاخه این جنبش بودند. البته همزمان شاخص های سنت گرا و نوگرا در کارهایشان نمود یافته که در ت
مام هنرمندان آن زمان چه کاتالونیایی و چه آوانکاردی مشترک بوده است. آوانگاردهای اروپایی، به هنرمندان، نویسنگان و شاعرانی اطلاق می شود، که در یک دوره معین، پیشرفته ترین اسلوب ها و مضامین را در آثار خود به کار برده و بانی جنبش های نو بوده اند. (مدرنیسم) (پاکباز، 1387، ص143)
گائودی در 1852 – 1926 همکار دومینیک ای مونتانر بود. در آغاز کار به تأثر از تعالیم نظری ویوله لودک و راسکین و مانند آن دو برای تجدید نظر اساسی در اصول ساختار بنا، نقاط عطف قرون وسطایی را ترجیح داد. (بنه ولو، 1384، ص422)

سبک موجود در کارهای او نشان دهنده تمایل به نئوگوتیک امپراتوری روم دوم و ملهم از قرون وسطی بود. اما به تدریج شیوه خلاقانه جدیدی را به عرصه ظهور رساند. (بزرگ نیا، 1387، ص26) در پس تمام تزیینات و جزییات معماری کارهای او می توان احساسات عمیق عرفانی او را درک کرد. در واقع او با تمام عناصر می کوشد تمام جهان را به نمایش در آورد. ستایش او از زندگی، استفاده از طبیعت نه به صورت مستقیم و تقلیدی بلکه با الهام گرفتن و انتقال آن در فاکتورها معماری و ساختاری او مشهود است. رنگ هایی که استفاده شده، گیاهان و موجودات دریایی را به در ذهن تداعی می کند. در میان تصاویر و نقش ها می توان خط و خطوط زمینی و ماورایی را دید و تشخیص داد. به عنوان مثال وجود موتیف هایی شبیه به ستاره دریایی به دور زنگ برج های ساگرادا فامیلیا و یا ساختار مشعشع در روزنه ها و دریچه های کاساکالوت نمودی از این علائم و نشانه ها هستند. در آثار او می توان نشانه هایی از فرهنگ سلتیک، مودجار و موریسی(شمال آفریقایی) را دید. (Cirlot، ص 11 – 13)

آنچه کارهایی او را همیشه و در هر دورانی سرزنده و دل انگیز نگه می داشته، شناخت عمیق ماهیت مصالح و ابتکار در به کارگیری آنها به ویژه مصالح خشن و قریحه استثنایی او در تجلی جلوه های سرشتنی مصالح مانند دودکش ها، که از ابداعات سه بعدی انحصاری او بوده است. (بنه ولو،1384، ص423)
پارک گوئل (THE PARK GUELL)
شاید این پارک بی همتاترین کار از میان کارهایی باشد که اییوسبی گوئل به گائودی سپرده است. پارک گوئل در سال 1984 میلادی توسط یونیسکو، به همراه بیشتر از دو کار دیگر این معمار با استعداد، به عنوان یک اثر تاریخی جهانی شناخته و معرفی شد.

جزئیات و المان ها
گوئل در اصل می خواست تا اموال و دارایی هایش به یک باغ شهر – مانند نمونه هایی که در انگلستان ساخته شده اند – برای طبقه نسبتاً ثروتمند بارسلونا تبدیل شود. لذا تمام منطقه مورد نظر را به 60 قطعه، مساحتی بین 1000 و 2000 متر مربع، به شکل مثلث برای هماهنگی با توپوگرافی زمین تقسیم کرد. زمانی که عده ای بخشی را می خریدند، می بایستی قراردادی را امضاء می نمودند که آنها  را ملزم به رعایت قوانینی شامل ممنوعیت در قطع کردن درختان، محدودیت سایز خانه که باید یک ششم 6/1 کل مساحت بخش را در برگیرد و ماکزیمم ارتفاع  حصار 80 سانتی متر باشد، می کرد. تنها سه بخش فروخته شد: دو بخش برای خانه خانواده تریز، که هنوزم مالک آنجا هستند و دیگری برای ساخت خانه نمایش که گائودی آن را در سال 1906 خرید و اکنون موزه ای است که به معمار پارک اهداء شد. ساخت پارک گوئل سال 1900 آغاز گردید که دو بخش بر کوه بالد(به معنای کوه تنک) در همسایگی گراسیا در بارسلون را بر می گیرد. کوه به راستی سزاوار آن نام بود، زیرا پوشش گیاهی کم؛ فقط پوشش چمن ساده، بوته ها و تعدادی درخت خرنوب کل پوشش کوه را تشکیل می داد. او برای هماهنگی با محیط، به آفرینش مناطق طبیعی بومی بر اساس گونه های مدیترانه ای که قوی هستند اما به آب و نگهداری کمتری نیاز دارند، رو آورد.


بر اساس نقشه توپوگرافی، وجود سطوح ارتفاعی و خاکریزهای – که باعث نابودی زیبایی زمین می شدند – برای ساخت راه ها بسیار ضروری بودند، گائودی برای مسیرهای حرکت پل های هوایی عالی را طراحی کرد تا شکل طبیعی کوهستان حفظ شود. این پل ها توسط ستون های مایلی حفظ می شوند، با هسته ای آجر ساخت که توسط سنگ هایی از خود سایت پوشش یافته اند. در مجموع 3 کیلومتر مسیر راه وجود دارد، 6% برای ماشین ها و تا 12% برای پیاده ها.

بعد عبور از در ورودی و طی مسیر کوتاهی، توسط دو ردیف پله عظیم، که از دو مسیر پله متقان و پاگردها تشکیل یافته، به تئاتر یونانی “سالاهیپوستیلا” – یعنی فضایی پوشیده از ستون- و تئاتر یونانی می رسیم. پله ها توسط 3 المان ارگانیک از هم جدا شده اند: نخستین به یک غار ، دومین به شکل سر حیوانی که از قاب مدوری بیرون آمده به همراه پرچم “کاتالونیا” و سومین به شکل اژدهای چند رنگ-سمندر- شبیه است. در میان این فرم­ها سمندر از همه معروف تر بوده و نماد باغ نیز می باشد. در هر دو سمت راه پله، می توانیم موزائیک های مقعر و محدب را مشاهده کنیم، پوششی با سرامیک “منیسِس” و زمینه با سرامیک سفید، که با الگوی مواج ساخته شده که بر روی ترازهای مختلفی از آجر و کاشی قرارگرفته است- بر روی ملات آهک- گائودی تنها تکه های مشخصی را باهم ترکیب نموده و تک هایی که باقی مانده اند در مراحل بعدی استفاده شده اند. “سالاهیپوستیلا”، که قرار بود کارکردی جهت توسعه بازارگاه داشته باشد، از 86 ستون کلاسیک با ارتفاع 6 و قطر 3/1 تشکیل یافته است، بخش های پایین تر پوشیده از سرامیک سفید و مابقی با سنگ های بومی مایل به خاکستری. ستون های بیرونی مایل ساخته شده اند تا به نما سیمایی یک پارچه تر بدهند. در میان ستون ها، تیرهایی از بتن مسلح وجود دارند که سقف را به مربع هایی تقسیم نموده اند، و بر روی آنها گوی های ناقصی که با سرامیک سفید پوشیده شده، قرار گرفته اند( فضای داخلی با خورده های سرامیکی مزین شده و سقف آن شبیه به ابرهای آسمان است که بلوک دایره شکلی با موتیف های خورشید در آن می درخشد)(شکل61). سقف داخلی تالار ستوندار توسط “جوجل” طراحی شده است. تئاتر یونانی گردشگاه بزرگی است که بر روی “سالاهیپوستیلا” و کوه قرار گرفته و توسط نیمکت قوس دار عجیبی در نزدیکترین ضلع به دریا و فضای گردش نیم دایره در تراز دیگری در نزدیکترین ضلع به کوهستان کادربندی شده است. قوس سکوها مطابق با شکل زمین ستون هایی است که آن را حفظ می کنند، همان ایده های ارگانیک گائودی، به این طریق او به کارش جان می بخشد. در ضمن فضاهای نیم دایره دیگری نیز وجود دارد که به بازدیدکنندگان این اجازه را می دهد که دور هم جمع شوند. در پارک فضاهای سرپوشیده ای وجود دارد که غارهای طبیعی را تداعی می کند دو ضلع قوس بر زمین عمود نمی باشد(شکل62).






در طول ترازیابی و تسطیح پارک، چشمه آب معدنی در داخل آن کشف شد. گوئل  می خواست آب را با نام تجاری”ساروا” بفروشد.
به علاوه پلان های بنای یک کلیسای بزرگ برای باغ شهر گوئل، بر روی تپه “مینس” وجود داشت، اما به خاطر فروش کم هیچ وقت ساخته نشد (باغ تنها یک نمازخانه کوچک داشته که به مرور فرم آن تغییر کرده است – به شکل یک برج سنگی). گوئل مقر زندگی خود را به خانه ای که نامش را به دارایی هایش داده بود، “کوه کَن” که اکنون مدرسه است، انتقال داد و تا روز مرگش در آنجا زندگی نمود. بعد از مرگ گوئل، پارک گوئل تبدیل به یک پارک شهری شد و از سال 1922 برای بازدید عموم باز است.










پلان و مقطع
پلان این پارک به صورت ارگانیک طراحی شده است. فرم مارپیچ همیشگی که در نمای آثار گائودی در مسیرهای حرکتی به وضوح دیده می شود. وقتی در پلان دقیق می شوید به نظر سر یک گوزن را می بینید که به رو به رو نگاه می کند. درست شبیه سر بره ای که در ابتدای راه پله ورودی قرار دارد. (برداشت های نگارنده)

"دانلود فایل های پیوست مطلب"
-----------------------------------------------------------------------------------------
پارک گوئل، جنبش کاتالونیا و آنتونی گائودی (307.3 KB)
       تعداد دانلود: 14
       زمان آخرین دانلود: چهارشنبه, 13 سپتامبر 2017
------------------------------------------------------------------------------------------