“هيچ تجربه انساني در ابتدا كامل نيست.”
انگيزه شكل گيري فضايي براي تبادل افکار، ديدگاه ها و مطالب در موضوع معماري منظر به اواسط سال 1385 باز مي گردد. با تشکيل انجمن هاي علمي – دانشجويي معماري منظر در دانشگاه هاي تهران، شهيد بهشتي و تربيت مدرس، ايده انجام فعاليت هاي مشترک در قالب همکاري اين سه انجمن مطرح شد.
“نشريه اينترنتي منظر” به پيشنهاد پژوهشکده نظر و همکاري مشترک اين سه انجمن، شکل گرفت و به عنوان اولين نشريه تخصصي در موضوع معماري منظر آغاز به فعاليت نمود.
از زمستان 1385 نشست هاي مشترک نمايندگان انجمن ها به منظور تدوين اساسنامه و تعيين چهارچوب فعاليت نشريه آغاز شد و در نهايت با انتخاب شوراي دبيران و انتخاب سردبير در اسفند ماه 1385 نشريه فعاليت رسمي خود را آغاز نمود. پژوهشکده نظر نيز به عنوان پشتيبان نشريه، هم زمان، اقدام به فراهم نمودن زیرساخت های نرم افزاري نمود.
از مهمترین اهدافی که در شورای سردبیری تدوین شد دو هدف مورد تاکید قرار گرفت:
- ایجاد فضایی برای ارائه دیدگاه ها، نظرات و مطالب دانشجویان معماری منظر در این نشریه.
- ارتباط هرچه بیشتر انجمن های علمی – دانشجویی منظر در دانشگاه های مختلف و دانشجویان آنها با یکدیگر.
متاسفانه در نزد اهالی معماری ایران، دست به قلم بردن و نوشتن “آنچه می دانند” کمتر رواج دارد و به همین دلیل آثار مکتوب در باب معماری به نسبت آثار گران سنگ معماری ایران بسیار ناچیز است. همچنین نقد معماری و معماران ایرانی کمتر مورد توجه بوده که باعث شکل گیری روحیه نقد ناپذیری در معماران و افت کیفیت آثار معماری در ایران – به خصوص در دوران معاصر – شده است. سعی این نشریه بر آن است که گام کوچکی در جهت ترغیب و تشویق دانشجویان به بیان دانسته ها و دیدگاه هایشان بردارد و محملی دوستانه برای تبادل افکار و تضارب آراء و اندیشه در باب معماری منظر باشد.
گروه های موضوعی که برای نشریه در نظر گرفته شده شامل موارد زیر است که سعی شده تا به صورت جامع، تمام موضوعات مرتبط با معماری منظر را در بر گیرد:
– مبانی نظری منظر
– منظر شهری
– منظر راه
– منظر و محیط زیست
– تاریخ منظر
– انسان، جامعه، منظر
– هنر، ادبیات و منظر
– عناصر و جزییات منظر
– گیاهشناسی
– اخبار و گزارش
– پایان نامه های منظر
– معرفی کتاب و سایت
– مصاحبه
– پروژه های حرفه ای
همانگونه که در ابتدا گفته شد: “هیچ تجربه انسانی در ابتدا کامل نیست.” لذا از کلیه دانشجویان و صاحب نظران دعوت می شود که به یاری این نشریه آمده و در هر چه بهتر شدن آن سهیم باشند.
ماحصل آنچه گفته شد شماره یک این نشریه است که پیش رو دارید:
تا چه در نظر آید و چه مقبول اُفتد