در خیابان که راه می‌رویم، به آسمان که نگاه می‌کنیم، کفشهایمان را که واکس می‌زنیم، بی‌دلیل که سکوت می‌کنیم، با دوستانمان که به بحث می‌نشینیم و حتی وقتی که خوابیم همیشه و همیشه ذهنمان ناخودآگاه در چالشی بی‌پایان به سر می‌برد چرا که تفکر جریانی است که از سرچشمه‌ای می‌جوشد اما تا به اقیانوس نرسد آرام نمی‌گیرد. پس چرا گمان می‌رود که بسیاری از این اندیشه‌های ناب در چشمه خشکیده است؟ نه، چشمة تفکر هرگز نمی‌خشکد،‌ اما گاه در پس دغدغه‌های کوچک زندگی به فراموشی سپرده می‌شود. 
پس همین اکنون قلم بردارید تا آن علمی که در شما جوشیده است در مسیری جریان یابد که دیگران هم از آن بنوشند، بدان بپیوندند به آن امید که به اقیانوس رسند.
«من اگر برخیزم
تو اگر برخیزی
همه برمی‌خیزند. من اگر بنشینم
تو اگر بنشینی،
چه کسی برخیزد؟‌»