به نام خدا
عقیده غالب در میان ما بر آن است که جهان تنها گفت و شنود انسان و انسان یا انسان و خداست و طبیعت تنها پرده ی تزئینی رنگ پریده ای است پس زمینه بازی انسان.
دکه های هات داگ،زنندگی نئون،خانه های فزرتی،شهرهای منحط و چشم انداز های خشکیده.این است تصوری که بشر انسان محور ترسیم می کند،او نه در پی وحدت با طبیعت که فتح آن است. با این وصف او فرجام به وحدت میرسد،اما آن زمان که نخوت و جهل آرام بگیرد و او از پی مرگ در زیر چمن زار بیارامد. اما ما نیاز مند این وحدت به خاطر بقاییم.(بر گرفته از کتاب طراحی با طبیعت-ایان مک هارگ)